Πέραν του Κόσμου..

Σουρούπωνε στο Αγιον Όρος. Ήρχιζεν η βασιλεία του ιώδους χρώματος. Πέραν, προς τας ανθρωπίνας πολιτείας, εις την δεσποτείαν του Κακού, όπου ακόπαστος ο σάλος των καρδιών από τας πτωχάς και ανιαράς προσδοκίας.Όπου η απο τον Θεον αποστασία υφαίνει αδιακόπως τα ψυχικά δράματα και γεννά ακαταπαύστως τους τυρρανούντας ανικανοποίητους πόθους εφημέρων απολαύσεων…
ΜΕΤΑΞΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ
ΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ..

Στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γής..

Cain and Abel.. Pietro Novelli

Θα αναρωτηθεί κάποιος εύλογα ποια η σχέση της εορτής της Πρωτοχρονιας με τον φόνο του Άβελ απο τον Κάιν..

Την αρχη της σύνδεσης θα μπορέσει να την ψηλαφήσει κάποιος αν νοιώσει την παγανιστική καταγωγή που εχει αυτή η συμπαθητική εορτή. Συμπαθητική και θλιμμένη συνάμα.

Το ξόρκισμα του θανάτου και της φθοράς. Δεν εορτάζουμε ουσιαστικά τιποτα.. Προκαταβαλλουμε την εορτη ωστε να διαχυθει στι μέλλον ως ευλογια, ευρωστια, υγεία κλπ.

Ειναι όντως απόλυτα ανθρώπινο και φυσιολογικό. Αντιθετα το να χαιρόμαστε εν μεσω τέτοιας υπαρξιακής δυστυχίας για το ότι εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί δεν θεμελιώνει αιτία εορτασμού.

Απορρίπτω την ορθολογιστικη σκλαβιά της κυνικής αποδοχής της εντροπίας αλλα και την παγανιστική πληθωρα συμβόλων της ημέρας.

Ο Άβελ ο πρώτος νεκρός, εμεις σαν απόγονοι αυτης της κατάρας ας δούμε κατάματα την αλήθεια. Τότε θα ανοιχθεί εμπρός μας η στενή πύλη η απάγουσα στην όντως Ζωή.

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ο δι εμέ κατ εμέ γεγονώς…

Πρωτατο, Καρυές

Ὑψοῦτε χεῖρας, σὺν κρότοις ἐφυμνίοις
Μόνον σέβοντα, Χριστὸν ὡς εὐεργέτην
Ἐν τοῖς καθ᾿ ἡμᾶς, συμπαθῶς ἀφιγμένον…

Υψῶστε τὰ χέρια σας μὲ χαρὰ καὶ μὲ ἀγαλλίαση, λατρεύοντας   μοναχὰ τὸν Χριστόν, τὸν εὐεργέτη σας, ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο μας συμπάσχοντας νὰ   μᾶς σώσει.

Ολα τοσο ευθραστα

Μελαγχολική υπαρξιακή ποίηση

Ολα τοσο ευθραστα..
Επιβιωνω ισορροπωντας στην αγωνια και στην αχλυν του ονειρου.
Ολα τοσο ευθραστα..
Αποβλεπω στην οικειοτητα του ευατου μου, μα ξαφνου ο καθρέφτης σπαει.
Τα ειδωλα καταρρεουν, διαλυμενες ψηφιδες ζωης καταπανω μου οργωνουν την υπαρξη μου γεμιζοντας με πληγες.
Ολα ευθραστα χωρις αναμνησεις.
Περπαταω θλιμμενα, ενω νοιωθω τις ρωγμες που ανοιγει στην οδο ο βιος μου.
Αισθανομαι την πυρακτωση των αβυσσαλεων μεγεθων καθως και το ψυχος της ανοηματιστης οδευσης στο πουθενα.
Ολα τοσο ευθραστα, ολα ετοιμα να σε πληγωσουν.
Αγκαθια περιφρουρουν αγριωπα το ανθος της ζωης.

Παγώνια και Παπαγάλοι…

ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ
ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ
11-12-2020
Ημερα Παρασκευη

Παπαγαλακια απο το πρωι οδοποιουν τις αποφασεις ενος βελουδινου Καισαρα.
Ειναι εκπροσωποι της επιστημης, της μονης αυθεντιας ιστορικα που της επιτρεπεται να μεταβαλλει γνωμη και πορισματα.
Μιλανε για θανατο και για την πολυτιμη ζωη.Τους ενδιαφερει και καλα ο αλλος.
Ας το δεχθουμε γιατί οντως υπαρχει προβλημα. Εστω και ετσι η εκκλησιαστικη συναξη με προβλεπομενα μετρα υγιεινής αποτελει θεραπεία και ιαση στην ολη υπαρξη του ανθρωπου που υποφέρει απο την απομονωση και την ελλειψη ανθρωπιας.
Και δεν μπορουν να καταλαβουν κατι πιο βαθυ, δεν το θελουν φυσικα, γιατι τους ενδιαφερει μονο το να ειναι φιλοι του Καισαρα. Μια επιστημη που εχει χασει την σοφια της και εχει γινει τεχνο_εξτρεμιστικος ποθος του ακραιου και οπου στις ημερες μας και στην χωρα μας ιδίως, στην περιφερεια των ιατρικων εξελιξεων και επιτευγματων δηλαδη, εχει συρθει στο αρμα της ευτελους και προχειρης ενημερωσης και του άμεσου και αμφίβολου αποτελεσματος.
Ο θανατος και η φθορα ειναι μια διαδικασια που την ζουμε ηδη ολοι που ειμαστε ζωντες.
Και η αναμονη της κατάληξης δεν αντιμετωπιζεται με χαπια και ιατρικορασιοναλιστικές συνταγες αποστείρωσης.
Το βέβαιον του επιγειου τέλους ζηταει την αναμετρηση του ανθρωπου με τα εσχατα, με το πέρας και το πέρα αυτης της πραγματικοτητος που βιωνουμε ως βιολογικά ζώντες.
Καποιοι διαλεγουν το μηδεν και βουλιαζουν ατομικα σιγα σιγα στην ανυπαρξια.
Καποιοι αλλοι προτιμουν την πιστη σε εναν Θεό δημιουργο και Πατερα. Και θελουν να κοινωνησουν μαζι του και μαζι με τα αλλα αδέλφια τους να εορτασουν εστω και σαν μελλοθανατοι τον ερχομο του βρεφους στην γη,γιατι ελπίζουν στην πέρα του τάφου συνεχιση της συνείδησης.
Συμπαθως αφιγμενος επι γης κλαυθμηριζει ο υμνουμενος υπο των Σεραφειμ.
Ολα στην εκκλησια γινονται σε παροντικο χρονο και καμια απαιδευσια κανενος λοιμοξιωλογου που αναζητα φημη τις ημερες αυτες δεν μπορει να υποτιμησει την συναξη την εκκλησιαστικη σε επετειακο τσαι κυριων που και να αναβληθει δεν τρεχει και κατι.
Μπορουν αυτοι οι δευτερικλασσατοι ελληνοφωνοι τεχνοεπιστημονες να μιλανε για πτωματα. Οχι για θανατο ομως.
Ειναι πολυ βαθια εννοια που συνεγειρει ολον τον βιο.
Μελετη θανατου εικοτως τω βιω κατελιπες. Εκει που ο ποθος νικαει την φυση.