Εις τα όρη ψυχή αρθώμεν..

Ο πόθος της λυτρώσεως παρουσιάζεται υπο μορφήν ροπής εις την μόνωσιν, χωρίς πολλάκις εξήγησιν και απολογίαν, αλλ ώς ακατανίκητος έφεσις ωθεί την ψυχήν εις μίαν μακρινήν ακτήν, εις τας αμολύντους κορυφάς των ορέων, εις αγνώστου.
Είναι ακριβώς το ίδιον συναίσθημα, το οποίον μας έλκει να στραφώμεν εις  τον εσώτερον κοσμον μας, να συνομιλησουμεν με αυτόν, να προσευχηθούμε προς τον Θεόν, ν ακούσωμεν εντός μας την άλαλον αρμονίαν του σύμπαντος, να λυτρωθώμεν εκ των γηΐνων, να εισπεύσωμεν κάτι απο την αιωνιότητα..

+Θεόκλητος Διονυσιάτης