Θλιμμένο Εαρ

Η επόμενη ημέρα, οπότε ξημερώσει, εκτός όλων των άλλων θα βρει την Ελλαδικη Εκκλησία και όχι μόνο, κατακερματισμενη πνευματικά. Με όρους κοσμικούς θα έχει υποστεί τεράστια στρατηγική ήττα.
Επωλησε την ιερότητα των μυστηρίων της, κατηργησε την θεία Κοινωνία, τα λαϊκά της δρώμενα, την κοινοτική κ ενοριακη ζεστασιά σε αυτές τις δύσκολες ώρες, ξεπωλησε τον ευατο της στην πιο στυγνη ατομοκρατια του υποχονδριακου μικροβιοφοβικου νοικοκυραιου και άρτι υπεύθυνου πολίτη. Αυτού του μικροαστικου γεννηματος που καγχαζε πάντα για την παστρικοτητα του νοικοκυριού ενώ ζούσε στον ζοφο του αναυθεντικου βιου. Ηττηθει από τις φανατισμενες μάζες του προκάτ ψευδορθολογισμου, από τα ασπόνδυλα αυτά υβρίδια που μεγάλωσαν με την επάρατη Κωστοπουλικη προοδευτικότητά του Νίτρο. Τώρα ξαναπροσπαθούν να αποκτήσουν αυτοσυνειδησια εναλλακτικού Νάρκισσου στον σύγχρονο χαοτικό κόσμο στοχοποιωντας την εκκλησίαστικη πρακτική της Χριστιανικής Αποκάλυψης.
Ηττήθηκε από μειρακια και χλωμους αυνανιστες της δυτικολαγνης κατηχησης, αποκκομενους από την ευχυμο όντως ζωή που ανελισσονται και πολιτευονται σε ανήλια γραφεία τώρα σαν ποιμένες… μηχανορραφωντας κ ποθώντας την εξουσία και την άνοδο μόνο.
Το ψευδορθολογικο ποπολο σε μια εκπληκτική συμμαχία με την κρατική εξουσία ερημώνουν πρακτικές και νοοτροπίες αιώνων..
Ουδέν μονιμοτερο του προσωρινού, ενώ ζούμε την δικτατορία του οποίος έχει αντίθετο λόγο να στοχοποιειται από την ανίερη συμμαχία φοβισμενων μικροαστων, φοβικων αριστερών και χεσμενων φιλελε_υπευθυνων-εραστων της παρηκμασμενης Δύσης.
Στην γιαγιά που θέλει να πάει με το κερί της και την Ιερά Σύνοψη στο χέρι της στην Ακολουθια των Παθών βρίσκω αυτή την εποχή την πιο γνήσια εκφραση ενός ανατρεπτικου προτύπου.
Ενός τρόπου Βίου και ουχί επιβίωσης, που συγκρούεται με τον φόβο του θανάτου ενώ σέβεται τον φόβο των άλλων.
Αλλά όμως η υγειονομική δικτατορία έχει αυτή την θεμελιακή αξίωση. Σε καταδικάζει σε καμικάζι θανάτου γιατί υπάρχεις κ μόνο. Και μόνο με την υποψία γίνεσαι ένοχος..